Mapa - Fudo
1998 Antena Krzyku

1. Geflügelmensch
2. Wielkie Oko
3. Effathaversion
4. Minton 41
5. Fudo
6. Koniec Ery Wodnika
7. Köln Gdańsk Danzig Kolonia
8. Tamagotchi Killer
9. Nie Musimy Tego Robić, Chyba Że Chcesz
10. Trzy Dni

Kiedy "Fudo" ukazała się wiosną 1998 r., z miejsca obwołano ją pierwszą - a może jedyną? - polską płytą postrockową. Mapa to projekt niezwykły. W jego skład wchodzą: Marcin Dymiter, swego rodzaju Robert Brylewski generacji lat 90. - m.in. niezapomniana Ewa Braun, Mordy - oraz Paul Wirkus, perkusista polsko-niemieckiej grupy Spokój i improwizator, mieszkający na stałe w Kolonii. To chyba nie przypadek, że za najważniejsze i najciekawsze płyty postrockowe odpowiedzialni byli muzycy związani raczej ze scena independent i noise, w końcu nawet liderzy Tortoise grali w hardcore'owym Bastro. "Fudo" powstawała korespondencyjnie, artyści przesyłali sobie pocztą fragmenty utworów, by wreszcie się spotkać i w przeciągu trzech dni sfinalizować sesję, zmiksować i wyprodukować utwory. Efekt, trzeba przyznać, jest momentami powalający. Bardzo surowe brzmienie stanowi znakomity punkt wyjścia dla eksperymentów z kręgu minimal music, noise'u, dubu, psychodelii, jazzowej improwizacji czy nawet drum and bassu. Jak to zwykle bywa, muzyka Mapy pozostała domeną dziennikarzy i kilku jajogłowych, a sale, gdzie pokazywał się duet, świeciły pustkami. Ważne jednak, że płyty wciąż słucha się wspaniale i pozostaje ona prawdopodobnie najoryginalniejszą polską płytą minionej dekady. [9/10]

Łukasz Wiśniewski
20.07.2003 r.