1988/2013 Polskie Nagrania

 

1.What Comes First

2.Border Line

3.When I Die?

4.Another Man

5.Like A River

6.15 10 5

7.Again Again

8.Midnight In The City Of War

9.Too Far Run Away bonusy:

10. Moje serce płonie

11. Foto

12. To co pierwsze

13. Another Man

14. 15 10 5

15. Border Line

16. Wiatr wieje nareszcie

 

The Fotoness to super-grupa założona w 1986 roku przez trzech muzyków: Tomasza Lipińskiego - śpiew, gitara; wcześniej Tilt i Brygada Kryzys, Marcina Ciempiela - gitara basowa; wcześniej Lady Pank i Oddział Zamknięty oraz Jarosława Szlagowskiego - perkusja; wcześniej Lady Pank i Oddział Zamknięty. Zespół zadebiutowali w warszawskim klubie Riviera-Remont na początku 1987 roku, wziął udział w festiwalach w Jarocinie i „Poza kontrolą". W 1988 roku Lipiński reaktywował Tilt co zakończyło działalnośc Fotoness. Po formacji została jedna jedyna płyta oraz kilka nagrań radiowych. Mimo efemeryczności projektu i faktu, że płyta nigdy aż do teraz nie została wydana na CD, Fotoness pozostał w pamięci tych, którzy chłonęli muzykę w latach 80. Jak na tamte czasy zespół wyróżniał się chociażby tym, że prawie cały repertuar wykonywał w języku angielskim, co wówczas nie było typowe.

 

The Fotoness brzmieniowo przypominał Tilt z pierwszej płyty z piosenek takich jak "Mówię ci że...". Choć w latach 80. muzyka Fotoness wydawała się powiewem świeżości a płytę 'When I Die" można było oceniać w samych superlatywach, to z dzisiejszej perspektywy już tak różowo nie jest. "When I Die" jest płytą nierówną. Obok świetnych, dynamicznych, "nowowalowych" killerów takich jak otwierający album "What Comes First" czy przebojów "Another Man", "Again Again" są utwory niezbyt udane jak "Border Line", który brzmi tandetnie i sztucznie przez plastikowe brzmienie klawiszy. Nie zachwyca też balladowy, rozleniowiony "When I Die?". Po jego wysłuchaniu chciałoby się zapytać autorów "po co?". I tak na krążku przeplatają się utwory lepsze - "Like A River" - i gorsze - "15 10 5". Płyta nie jest też koncept albumem a to co jest jej największą wartością to wymiar historyczny. Dzięki "When I Die" można przenieść się w czasie i przypomnieć sobie "jak to było". Tym, którzy nie wiedzą "jak to było" "When I Die" może posłużyć jako artefakt, który w tym pomoże.

 

Kompaktowego wydania albumu The Fotoness słucha się zdecydowanie przyjemniej niż winyla. Niestety, ale dźwięk na winylu był bardzo złej jakości. Prawdopodobnie była to wina tłoczenia. Ówczesne polskie produkcje winylowe często psuły jakość dźwięku przez zastosowane kiepskich materiałów albo błędy popełnione na etapie produkowania płyty. Klasycznym przykładem jest pierwsz płyta Armii, którą wytłoczono w oparciu o zdeformowane brzmienie z taśmy matki. Na CD Fotoness, dzięki remasteringowi, uzyskano soczyste, selektywne brzmienie, które sprawia, że do muzyki chętniej się wraca. Zaletą są też bonusy. Wśród nich utwór "To co pierwsze", który okazał się największym przebojem Fotoness na Liście Przebojów Trójki, a który nie znalazł się na oryginalnej wersji winyla. Podobnie jak pierwszy w ogóle nagrany przez Fotoness utwór pt. "Moje serce płonie" oraz nagranie "Foto", które ukazało się na winylowej składance „Radio nieprzemakalnych". Pozostałe bonusy to inne wersje nagrań, które były na wersji winylowej. The Fotoness to muzyka o korzeniach nowofalowych, ale będąca częścią mainstreamu. Piękna pamiątka z lat 80. i dobrze, że płytę w końcu wznowiono w wersji kompaktowej. [6.8/10]

 

Andrzej Korasiewicz

03.10.2013 r.