The Art Of Noise - (Who's Afraid Of?) The Art Of Noise!
1984 ZTT

1. A Time For Fear (Who's Afraid)    4:43
2. Beat Box (Diversion One)    8:33
3. Snapshot    1:00
4. Close (To The Edit)    5:41
5. Who's Afraid (Of The Art Of Noise)    4:22
6. Moments In Love    10:17
7. Memento    2:14
8. How To Kill    2:44
9. Realization    1:41

Jedna z płyt przełomu technologicznego, jaki miał miejsce w muzyce rozrywkowej w latach 80. Tak jak pionierzy z Kraftwerk wyprzedzili swój czas w sposobie użycia syntezatorów, tak Art of Noise wznieśli sampling do rangi sztuki. A z pewnością nowoczesnego, porywającego, czasami urzekającego gatunku muzyki. Trochę nieokrzesanie, momentami zbyt nachalnie, ale "Who's Afraid Of" po prostu się pamięta. W zasadzie niewiele formacji w późniejszym czasie było w stanie sprostać wyzwaniu, jakie rzucił innym "anty-zespół" Trevora Horna i Anne Dudley. Mało kto umiał tak jak oni zbierać kompozycyjny budulec z tak wielu miejsc i układać go w tak intrygujące, a jednocześnie porywające, post-modernistyczne kolaże słów, tonów, rytmu i melodii. Myślę, że jedynie Coldcut i The Orb, ale to zupełnie inna historia.

Muzykę Art of Noise można odbierać na wielu poziomach. Z jednej strony, to niewątpliwie przebojowa, nowatorska, zmuszająca do poruszania się forma elektronicznego popu. Z drugiej - swoisty manifest anty-tożsamości, przepowiednia czasów digitalizacji sztuki i dzieł z odzysku. Przemawia tu radość i tajemnica, symbioza z technologią, ale i strach przed nią. I mimo iż album jest mocno nierówny, ma w sobie kilka diamentowych momentów, które zapadają w pamięć na zawsze.

Po latach najważniejsze pozostają dwie kompozycje. Po pierwsze, skoczny, rytmiczny, taneczny, po prostu porywający "Close (To The Edit)". Po drugie, życiowa kompozycja Horna, przepięknie kołyszące "Moments in Love". Ironia życia sprawiła, że dziś to inni twórcy samplują AON, co w teorii zakrawa już na iście metafizyczne doznanie. [7/10]

Jakub Oślak
11.07.2010 r.